Eenzaamheid
Ik heb mij vaak alleen gevoeld in deze strijd. Ik noem het een strijd want dat is het ook. Je komt jezelf tegen. Je moet geduldig zijn, jezelf opzij zetten en je grenzen overschrijden. En dat deed ik uit liefde voor mijn moeder en vader.
Ik heb een tijdje gesprekken gehad met de casemanager. Deze gesprekken waren fijn, omdat ik kon vertellen wat er thuis gebeurde, zonder dat papa boos werd. Na mijn verhuizing vielen die gesprekken weg. Corona kwam, dus veel andere sociale contacten waren er ook niet. Ook omdat mijn ouders een kwetsbare groep waren. Ik had mij aangemeld bij een jeugdmantelzorg groep, in de hoop daar aansluiting te kunnen vinden. In eerste instantie waren alle meetings online. Dit was voor mij een veel te grote drempel. Plus het waren zeker wel jongeren die mantelzorgen, maar het ging ook over andere verschrikkelijke ziektebeelden. Ik zocht specifiek een groep voor dementie.
Dat gevoel van eenzaamheid. Je niet kunnen uiten en je niet begrepen voelen door je omgeving is heel frustrerend. Dit wil ik doorbreken, door samen het er over te hebben. Iets te creëren dat makkelijk vindbaar is, laagdrempelig is en waardoor jij je misschien minder alleen voelt.
VergeetMIJniet 